Zółty + biały..... + Moje Macirzyństwo cz. 6

Ten post jak i cały cykl Moje Macierzyństwo ma charakter wspomnień.

Czarne wielkie oczka wpatrywały się we mnie kilka godzin. Mały człowiek nie płakał, nic nie chciał.... patrzył, i patrzył. Leżał tuż obok mnie, nasze twarze były w odległości może 20 cm. Jeszcze wtedy nie myślałam w co ubiorę naszą kruszynkę, miał mniej niż 50cm, wszystko było na niego za duże. Mały człowiek miał już imię, wybrane dwa miesiące wcześniej.  

 

Tych oczu nigdy nie zapomnę, to był błogi stan. Nie wiedzieliśmy jeszcze co nas czeka, nie zdawaliśmy sobie sprawy że te piękne wielkie czarne błyszczące oczka mogą wyglądać zupełnie inaczej, przez myśl nam nie przeszło, że te oczka mogą na nas nie spojrzeć przez wiele godzin. Gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że te oczy  przekażą mi jeszcze: nie znam Cię, pokazałabym mu drzwi. 

Przeleżeliśmy cały pierwszy dzień. Po znieczuleniu nie wolno było mi wstawać. Jakiś czas nie czułam nic od pasa w dół, później czucie powracało, ale nie miałam pojęcia czy ruszam palcami czy nie. Nogi wydawały mi się bardzo ciężkie. Dziwne uczucie nie mieć nad nimi władzy. W nocy, gdy wszystko już wróciło do normy, wstałam na chwilę z pomocą pielęgniarki. To podobno ważne. Pierwszy krok nie był łatwy. Sama rana nie bolała tak jak naciągnięte mięśnie/więzadła w okolicach żeber.

Drugiego dnia mieliśmy odwiedziny. Generalnie nie miałam potrzeby, by ktokolwiek mnie odwiedzał. Te były mile widziane, przecież można rzec, brat brał udział w części porodu;) On ma czarne włosy i czarne oczy... podmienili Ci dziecko. Ku nie podmienieniu nie było wątpliwości, na oddziale nie było drugiego tak małego dziecka, ważył troszkę ponad 2700g, do tego na czole syna był spory czerwony ślad po złym ułożeniu i odgnieceniu się od mojej kości jeszcze za życia w brzuchu. Ślad miał zniknąć, minęło kilka lat, jest nadal.

Nigdy nie miałam nic wspólnego z małymi dziećmi, a jak wiadomo dziecko robi kupy, dziecko także siusia i trzeba takowemu dziecku zmieniać pieluchy. Niby nic strasznego, gorzej jeśli pieluchę widzi się pierwszy raz w życiu. Pierwsze przebieranie przypadło pielęgniarce (jeszcze nie mogłam wstawać). Zrobiła to tak szybko, chusteczki, tu w tą, tu we w tą, krem, taka i taka warstwa, ha pielucha, pielucha sięga pod pachy, pozawijamy, pozawijamy, delikatnie zapniemy - gotowe. Po dwóch tygodniach doszłam do tej samej perfekcji, mogła bym to zrobić z zamkniętymi oczami, ale ten pierwszy raz... Nadszedł ten moment, pierwsze przebieranie zajęło mi chyba z 15 minut - jeśli ktoś pobił mój niechlubny rekord, niech da znać;) Syn przez ten cały czas, nie płakał a patrzył bardzo zaciekawiony. Miał strasznie delikatna skórę, troszkę inną niż dzieci urodzone o czasie.

Synkowi lekko nasiliła się żółtaczka, spędził noc pod lampami, wyniki badań wyszły dobrze, dostał szczepionki, zbadał go ortopeda. Lekarz prowadzący oznajmił, że możemy już dziś wieczorem wypisać się, nie czekając do rana. To był dobry wybór, podróż bez korków, bez upałów. Wracaliśmy baaardzo powoli, syn okazał się o wiele za mały na fotelik samochodowy dla noworodków. Trzeba było naukładać pod niego kilka kocyków a o zapięciu mu pasów zapomnieć. Gdy tylko najadł się i zasną wyruszyliśmy....

 

torebka/bag - Włoskie Torebki (Blue City)

spódnica/skirt - second hand 1zł + DIY

bluzka/blouse - pożyczona na wieczne nieoddanie;)

bransoletka/bracelet - New Yorker

pierścionek/ring - New Yorker

doczepka piórka - New Yorker