Srebro + Wielkie gotowanie, którym się wcale nie najadłam - czyli Moje Macierzyństwo cz. 20

Ten post jak i cały cykl Moje Macierzyństwo ma charakter wspomnień.

Zaraz po przeprowadzce syn postanowił znaleźć sobie interesujące zajęcie w domu. I znalazł - wielkie gotowanie. A zaczęło się tak niewinnie, od jednego małego garnka i drewnianej łyżki. On miał plan, tak czuję, już wtedy go miał, gdy jego słowa, oczka i raczki prosiły mnie o pierwszy. Co mi tam jeden garnek, pomyślałam. Zakupiłam jeszcze przed ślubem caluśki komplet w bardzo atrakcyjnej cenie.

Tak atrakcyjnej, że nawet gdyby garnkowi coś się stało nie wzruszyłoby mnie to ani troszeczkę. Pierwsze zabawy odbywały się w kuchni, szybko jednak zapragnął mieć swoją własną i przeniósł się do pokoju,
gdzie do garnka powędrowały klocki. Już nie pamiętam jak dokładnie wtedy mówił, rozumiałam za to dokładnie o co mu chodzi a i on rozumiał mnie. Miał niecałe półtora roku. Gotuję zupę a na obiad ma być sos i ziemniaki ojojoj mamo ratuj i pożycz mi jeszcze dwa garnki:) Ok, ok dałam jeszcze dwa, w tym największy, mój mały uparciuch (przy najmniej w kwestii gotowania) przecież albo sam by je wziął, albo prosił do upadłego. Straciłam już trzy a z każdym dniem ubywało mi kolejnych, łącznie z akcesoriami, łyżkami wszelkiego rodzaju. Teraz traktował je jak swoje własne, obwieszczając bunt, jak to mama będzie gotować = zabierać mi garnki. Doszło do tego, że musiałam go prosić czy mi garnek pożyczy, ale jaki????? pytał i pilnował dobytku wypełnionego klockami. Na zupę, w moich rękach lądował odpowiedni. Był sprytny, do gotowania jajek przecie nie potrzeba mi wielkiego gara, musiałam być szczera bo me działania były pod ścisłym nadzorem. Garnek nieużywany miał być szybko myty i oddany prawowitemu aktualnie właścicielowi. Pasja gotowania zamiast maleć, rozwijała się wyśmienicie i smakowicie. Odpowiedni kolor klocków oznaczał odpowiednie składniki, to pietruszka, to bazylia, to kurczak, to zioła prowansalskie, to ziemniaki. Dostąpiliśmy zaszczytu wspólnej zabawy. Jedzenia starczyło dla wszystkich, cała trójka najadła się, każdy miał łyżkę a całością zarządzał syn. Mniam mniam mniam mniam trzeba było pochylić się nad klockami i zjeść na niby. Nie wynosząc ukradkiem garnków (chyba ze spał;)) zdobyliśmy na tyle zaufania, by pozwalał nam gotować w pokoju. Ktoś prowadził sklep i sprzedawał, ktoś gotował a ktoś jadł. To były godziny zabawy. Od rana do nocy. Do dziś pamiętam ten hałaśliwy odgłos jaki dawały mieszane klocki. Czasem garnki były instrumentem muzycznym i uderzał w nie różnymi przedmiotami. Osprzęt garnkowy ma się do dziś dnia świetnie i nawet wnikliwe oglądanie nie ujawni śladów tamtych dni.

I nadszedł ten nie zapomniany dzień. Proszę syna by łaskawie pożyczył mi garnek, zły moment na takie pytania w czasie jego Wielkiego Gotowania...
- ale mamo ja ugotowałem, jedź!!!!  
- Ale mama się tym nie najje.....  
- nie naje???? ooooo 
I te oczy pełne nie dowierzania, zdziwienia i kompletnego nie zrozumienia. Przecie tyyyle czasu gotował a ja matka niedobra nie najem się taką ilością klockowego żarcia wypełniającego siedem garnków, siedem garnków a ja matka zła się nie mogę się napaść i docenić swego osobistego kucharza. Jak mogę gotować skoro tyle nagotowane. Tego dnia nie gotowaliśmy w parowarze to by było zbyt widoczne, zrobiliśmy ukradkiem kanapki i powróciliśmy do pożywiania się klockami. Syn wszak klockami się najadł (przecież nie tą wielka butla mleka wypitą przed momentem) więc i my możemy. Zaczęliśmy wprowadzać mu słowo na niby. Tłumaczyć, tłumaczyć.... Podziałało, co nie znaczy, że nagle zrezygnował z wielkiego gotowania, o nie nie, ale pożyczał bez problemu. 

Wielkie gotowanie skłania mnie do poruszenia tematu alergii. Z tym problem był od samego początku. Alergie objawiały się różnie. Od ulubionego podobno (serio?) tematu młodych mam czyli kolorowych kupek z natężeniem na kolor zielonkawo zielony, przez plamy  atopowe wyskakujące na skórze po kaszle i choroby z katarem gigantem. Dieta eliminacyjna wskazała nam niewinnych jako winnych a winnego jako niewinnego. Może ta metoda działa, jeśli uczula jedna rzecz i to pokarmowa. Ale przy kilku w tym wziewnych nie ma szans powodzenia. Tym bardziej jeśli reakcja alergiczna jest późnego typu i ujawnia się po nawet dwóch, trzech dniach. Co ciekawe kilku miesięczny kaszel znikł wraz ze zmianą mieszkania, zniknęły prawie całkowicie skrzętnie smarowane Emolium plamy. Po kolejnej przeprowadzce problem wrócił.  Dopiero gdy miał trzy lata wiedzieliśmy dlaczego. Syn miał wreście, po wielu chorobach, nie opanowanym katarze, kaszlach itd. zrobione testy alergiczne. Panel z krwi. Jego radość mogę jeść czekoladę, idziemy po czekoladę!!! (nie jadł ani okruszka kilka miesięcy - biedny) i rozczarowania ale ja to lubię???? 
Największym problemem jest alergia na psa, psa nie posiadamy ale wystarczyło, że miała go sąsiadka z piętra niżej. Przypłaciliśmy to miejsce zamieszkania dziesiątkami nie przespanych nocy, wizytami u lekarzy i pokaźną sumką zostawioną w aptece. Wystarczy, że w miejscu, które odwiedzamy jest pies, nie musi być od razu w domu, wystarczy na dworze, wystarczy że ktoś go pogłaska i wniesie alergeny do domu. Z wyjazdów w pewne miejsce może dwa, trzy razy wrócił nie przypłacając tego chorobą. Są też leki, pierwszy był Zyrtec, nie pomógł wcale i po trzech miesiącach został zastąpiony lepszym. Tu była już poprawa, mniej katarów, po jakimś czasie zero plam. Ale alergia lubi być podstępna. Zmieniać swoje objawy i zamieniać się z każdą kolejną okazją w skurcze oskrzeli - astmę. To już aktualność. Diagnostyka trwa. A i nasze sposoby coraz lepiej dochodzą do perfekcji. W zależności od rodzaju kaszlu odpowiedni syrop itp. Mam zapasy na każdą możliwą okazję. A ich niestety w samym obecnym roku 2012 było co najmniej 10 - 12. Syropy i leki są przeróżne. W tym jeden syrop bez recepty. Ale nie żaden znany z reklam TV - bo to moim zdaniem i doświadczeniem niemałym totalne badziewia pogarszające sprawę, także u zdrowych w standardzie osób z grypą czy przeziębieniem. I pewny na receptę, za to dużo bezpieczniejszy i o dużo lepszym działaniu niż właśnie wszystkie reklamowane rzewnie w TV. I to akurat nie jest tylko moje zdanie. To zupełnie nielogiczne, co można kupić bez recepty a co z nią. Zawsze czytajcie ulotki. Ten na receptę pożyczamy już całej rodzinie.
To po mamie mam. Sama także jestem alergiczką, po testach był szok (aż tyle rzeczy mnie uczula) i kilku dniowa żałoba w głębi serca (dlaczego to właśnie ja, dlaczego na moje ukochane ziemniaki=frytki=pudry matujące). W związku z tym sama na sobie mam okazje testować syropki. Dobre rozpoznanie i profilaktyka działają cuda. Mi po jednym leku stałym i syropkach nagłej potrzeby, udało się ograniczyć mega katary z gorączką i kilkoma dniami w łóżku o około 90% a u syna o około 70% w stosunku do poprzedniego roku. Gdyby ktoś był zainteresowany nazwami, zapraszam na maila.     
Tylko te skurcze oskrzeli. Na szczęście nie pojawiają się zupełnie nagle w ciągu kilku minut i nie są tak gwałtowne bym już zupełnie nie mogła zmrużyć oka. Ale pojawiają się i męczą dziecię. I wcale od razu nie odchodzą, nawet po inhalacji. Zapowiada je lekki przedłużający się katar lub kaszel o niewinnym wydźwięku. Serce ściska jak się męczy. Pod alergie zmieniliśmy życie. Sposoby sprzątania, żywienia itp. Żądnych perfum, lakierów do włosów czy paznokci, praktycznie żadnej chemii. Po niecałych czterech latach czas na zmianę łóżek, te mają już w sobie za dużo roztoczy a pokrycia nie da się prać - odpada bezdyskusyjnie. Żadnych obrusów, zbędnych tkanin. Pożegnaliśmy dywan i odkurzacz. Żadnego mopa toć niedokładny. Króluje mikrofibra i woda. Powoli i skutecznie ograniczam nasz dobytek do minimum. Wyjazd do babci tylko z własną pościelą wypraną we własnym "słusznym" proszku do prania itp. Wszystkie te działania ograniczają niekorzystne skutki. Życie z alergią jest dziwne i wszystko jest dobrze, póki siedzisz w domu prowadzonym po swojemu. Mąż nie kupuje mi kwiatów (i nie ma to nic wspólnego z brakiem romantyzmu) wie, że lepsza będzie czekolada:):):) Ostatnio godzinne posiadanie bukietu kwiatków wyjęło mi trzy dni z życia. Syna roślinność nie wzrusza ale i tak połączenie naszych wspólnych ograniczeń jest i żałosne i zabawne. Nie jedzenie ziemniaków i innych uczulających pyszności daje efekty. Pożegnałam nadmiar nieproszonych gości na twarzy. Wydawało by się, że alergia pokarmowa powinna dawać objawy układu pokarmowego - ale niekoniecznie. Sama bez testów nawet bym o ziemniakach nie pomyślała, nigdy.
Dziecię nasze gotuje także po za naszym  miejscem zamieszkania. U jednej ze swoich babci, już od ponad roku, ma swoją własna kuchenną półkę a w niej wszystko co potrzeba i co ukradkiem naznosi;)

A z aktualności: Niedawno syn gotował z równie dużym rozmachem. Choć bez garnków. Siedziałam przy laptopie a on przynosił mi zabawki czyli jedzenie, mówił co to a ja magicznym mniam mniam mniam mniam zjadałam owe coś. Ośmiornica, marchew, ziemniak, kurczak, pomarańcz.... oj było tego. Po jakimś czasie już tylko mówił jedź jedzenie. Trochę nie w porę była mi ta zabawa więc zasugerowałam ból brzucha z przejedzenia. Syn sugerował, że może jednak nie boli. Odpuściłam i karmił mnie dalej. Po chwili zaczął mi się bacznie i dziwnie przyglądać... przynosi... mniam mniam mniam... przynosi... mniam mniam mniam... Stanął blisko, spojrzał w oczy i najbardziej poważnie jak chyba mógł powiedział: ależ się mamo rozrzarłaś!
 cdn.

 Moje kolejne modne oblicze (to już drugi raz w tym roku - szaleję) odziane w srebro i szarości. Coś czuję, że ten sweterek zniknie ze sklepu szybciej, niż się pojawił. Zdjęcia to efekty jednej z trzech sesji z konferencji Fashion Blogger Fest w Blue City. Ubrania pochodzą z sklepu New Yorker.

 Z Agatą

i

Małgosią Maier

sweter - new yorker

spodnie - new yorker

naszyjnik - new yorker

buty - second hand

makijaż - Renata Bujak / Marionnaud